Για να υπάρξει ηθική βλάβη, απαιτείται μία παράνομη και υπαίτια πράξη
(δόλος ή αμέλεια) εναντίον μας, δηλαδή μία άδικη πράξη, η οποία δεν είναι
απαραίτητα και Ποινικό αδίκημα, η οποία και μας προξενεί ψυχική ταλαιπωρία και
πόνο, στρες και γενικά δυσάρεστα συναισθήματα, για σύντομο ή και για μεγάλο
χρονικό διάστημα : πχ ένας δημόσιος προπηλακισμός, με χειροδικία, ύβρεις κλπ
δεν έχει τόσο μακροχρόνιες συνέπειες όσο, πχ, ένας ακρωτηριασμός ή μία άλλη αναπηρία
συνεπεία ατυχήματος (τροχαίο, εργατικό κλπ).
Το Δικαστήριο, για να προσδιορίσει το ύψος της εύλογης χρηματικής
ικανοποίησης (όπως λέγεται) συνεπεία ηθικής βλάβης, δεν αποφασίζει αυθαίρετα,
αλλά εξετάζει :
το μέγεθος της βλάβης το βαθμό υπαιτιότητας του δράστη και
την οικονομική κατάσταση των μερών
(γι' αυτό σε υποθέσεις πχ συκοφαντικής δυσφήμισης δια του Τύπου, οι
"παθόντες" ζητούν "τρελά" ποσά εκατομμυρίων Ευρώ από τα
κανάλια, εφημερίδες κλπ που "υποτίθεται" ότι τουλάχιστον είναι
οικονομικά εύρωστα)
Έτσι αν πχ πέσω θύμα συκοφάντησης ή προσβληθεί η προσωπικότητά μου με
οποιοδήποτε τρόπο ή πάθω σωματική βλάβη από ιατρικό λάθος, ατύχημα κλπ,
πρόκειται για ενδεικτικές περιπτώσεις, όπου δικαιούμαι να ζητήσω χρηματική
αποκατάσταση λόγω ηθικής βλάβης.
