Οι άνθρωποι που θα τρέξουν να το βοηθήσουν, να το στηρίξουν, να του δώσουν όλα όσα χρειάζεται ώστε όταν έρθει η ώρα να κάνει τα πρώτα του βήματα, να μην στερηθεί τίποτα. Να είναι ανεξάρτητο και να προχωράει μπροστά, με ασπίδα τις αξίες της οικογένειας και τον προστατευτικό κλοιό της ηθικής που με κόπο, εσείς οι ήρωες του, του διδάξατε!
Κάποια στιγμή, έρχεται εκείνη η ώρα, που το «παιδί» πρέπει να φύγει. Μεταμορφώνεται σε «ενήλικα» και θεωρείται υπεύθυνο για την προσωπική του ανάπτυξη.
Οι σκέψεις των ηρώων - Διάβασμα, κόπος, ξενύχτια, άρνηση και «παιδί μου, μην τα παρατάς! Εξαρτάται το μέλλον σου από αυτό!», και πάμε πάλι από την αρχή!
Τελικά, η στιγμή ήρθε, και τα έχετε υπολογίσει όλα. «Ακούσαμε ότι πέρασε επαρχία! Συγχαρητήρια! Καλή πρόοδο να έχει!»
«Πάμε ένα μήνα νωρίτερα να βρούμε σπίτι! Πρέπει να είναι κοντά στο Πανεπιστήμιο και στο κέντρο, στο super market αλλά..» «Πολύ ακριβά τα σπίτια εκεί γύρω, και πολύ μικρά» «Ναι, αλλά αν πάμε πιο μακριά θα χρειάζεται να παίρνει το λεωφορείο» και «που να μπλέκει το παιδί με τα λεωφορεία.. ας του πάρουμε ένα αυτοκινητάκι! Ένα μικρό με λίγα κυβικά απλά να κάνει την δουλειά του.» «Βάλε, όμως, βενζίνες, ασφάλεια, τέλη, κάποιο service που σίγουρα θα χρειαστεί… δεν γίνεται! Είναι πολλά λεφτά.» Σπίτι, αυτοκίνητο, πάγια έξοδα σπιτιού, ίσως κάποιο φροντιστήριο, προσωπική διασκέδαση! «Ίσως αν έβρισκε μια δουλίτσα?» «Ναι, και μετά, που χρόνος για σπουδές?» «Μήπως να ξαναδώσει εξετάσεις, για να περάσει Αθήνα?», «Δεν μπορούμε να του πούμε κάτι τέτοιο! Εμείς φταίμε, έπρεπε να έχουμε προνοήσει, να είχαμε κάνει αποταμίευση! Θυμάσαι την φίλη μου για ένα αποταμιευτικό πρόγραμμα που μας έλεγε? Να, τώρα εκείνη, στέλνει την κόρη της στο εξωτερικό παρά τις οικονομικές τους δυσκολίες, λέει τα καλύπτει όλα αυτό το πρόγραμμα!» «Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά!» «Ίσως, αλλά να … πίστεψε αυτό που βλέπεις»
Ήρωες είναι όλοι οι γονείς!
Εκείνοι που παλεύουν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους, με κάθε κόστος, μέσα σε ένα κόσμο κουρασμένο και οικονομικά καταρρακωμένο! Θα στερηθούν αυτοί, για να προσφέρουν απλόχερα τα λίγα που έχουν να δώσουν. Γιατί πολύ απλά θέλουν να συμμετέχουν στο χτίσιμο ενός καλύτερου μέλλοντος για το παιδί τους. Θέλουν να συμμετάσχουν έμπρακτα!
Αφήνουν πίσω, δάνεια, λογαριασμούς, χρωστούμενα, πιάνουν 2η και 3η δουλειά! «Θα, τα βολέψουμε!» λένε κρυφά τα βράδια ,μα η αγωνία και το άγχος δεν λέει να τους ξεφορτωθεί… Έχουν περάσει 3 χρόνια, οι ήρωες παρέμειναν ήρωες και τα δάνεια εκεί, 2πλασιάζονται!
Ας σταματήσω εδώ, διότι και οι ήρωες κάποια στιγμή κουράζονται και σβήνει σιγά σιγά η λάμψη τους…
