Αναμφίβολα, η κατασκευή ή αγορά μιας κατοικίας, όπως άλλωστε και ο εξοπλισμός της, αποτελούν μια σημαντική δαπάνη και επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού, ορίζοντας την κατοικία ως ένα από τα πολυτιμότερα περιουσιακά στοιχεία ενός ιδιώτη ή μιας οικογένειας.
Ωστόσο, η έλλειψη ασφαλιστικής συνείδησης και εκπαίδευσης των καταναλωτών έχει δημιουργήσει την αντίληψη ότι η ασφάλιση κατοικίας αποτελεί προϊόν πολυτέλειας, διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο τα επίπεδα ασφάλισης κατοικίας στην Ελλάδα σε αρκετά χαμηλό επίπεδο, συγκριτικά πάντα με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον, η παρατεταμένη οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τις κοινωνικοπολιτικές μεταβολές έχουν αναγκάσει τους καταναλωτές να μην θέτουν ως βασική προτεραιότητα την ασφάλιση της κατοικίας τους, προκαλώντας σημαντική κάμψη στα νούμερα της ασφάλισης του συγκεκριμένου κλάδου. Έχει παρατηρηθεί ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, οι ιδιοκτήτες στη χώρα μας δεν είναι σωστά ενημερωμένοι για τους βασικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν, ώστε να λάβουν τα σωστά μέτρα, θεωρώντας την ασφάλιση επιπρόσθετη δαπάνη και όχι μέτρο προστασίας της κατοικίας τους.
Παρά, όμως, τα χαμηλά επίπεδα ασφάλισης κατοικίας σε επαγγελματίες Ασφαλιστικούς Συμβούλους (και μεσιτικά γραφεία), παρατηρείτε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ασφαλιστικών πωλήσεων στην χώρα μας, ανήκει στα Τραπεζικά ιδρύματα.
Τα προηγούμενα χρόνια μαζί με κάθε δάνειο κατοικίας οι τράπεζες, όπως είναι γνωστό, υποχρέωναν τον δανειολήπτη να ασφαλίζει το σπίτι του στην ασφαλιστική εταιρεία που του πρότειναν και μάλιστα στα κεφάλαια και με τις καλύψεις που επιθυμούσαν.
Το πρόβλημα όμως είναι, ότι πρώτον αυτές οι ασφάλειες πραγματοποιούνται από τραπεζικούς υπαλλήλους που δεν έχουν την απαραίτητη ασφαλιστική εμπειρία, ώστε να προσφέρουν στον πελάτη το προϊόν αυτό που τον συμφέρει και ωφελεί και δεύτερον ότι η κάθε Τράπεζα σχεδιάζει και προωθεί την ασφάλιση με κίνητρο και στόχο τη δική της προστασία και όχι την προστασία του πελάτη της.
Έτσι, οι Ασφαλιστικού Σύμβουλοι παρατήρησαν τα εξής λάθη:
1)Το πρώτο που παρατηρείται συχνά σε αυτά τα συμβόλαια είναι η ασφάλιση του ακινήτου με ασφαλισμένο κεφάλαιο ίσο με το ποσό της δανειοδότησης. Το οποίο όμως μπορεί να είναι αισθητά μικρότερο από το ποσό το οποίο θα έπρεπε να είναι ασφαλισμένο το ακίνητο έτσι ώστε να μη θεωρείται υπασφαλισμένο.
Στις περισσότερες αυτών των περιπτώσεων ο πελάτης, ούτε τη στιγμή της υπογραφής ούτε και αργότερα, δεν συνειδητοποίησε το καθεστώς "συνασφάλισης" υπο το οποίο σύναψε το συμβόλαιο, ούτε βέβαια το ποσό που θα εισπράξει σε περίπτωση ζημιάς.
2)Το δεύτερο που παρατηρείται πολύ συχνά στα συγκεκριμένα συμβόλαια, είναι ότι περιλαμβάνουν κάλυψη πυρός και σεισμού, σπανίως όμως επιπλέον καλύψεις που ωστόσο είναι απαραίτητες για την προστασία της περιουσίας:
Καλύψεις προστασίας από φυσικά φαινόμενα, διαρροή σωληνώσεων, θραύσεις κρυστάλλων και άλλες, δεν ασφαλίζονται συχνά (έως σπανίως) από τις τράπεζες, διότι αφορούν μερική ζημία ή καταστροφή του ακινήτου, κάτι που είναι εκτός του πεδίου ενδιαφέροντος της τράπεζας της οποίας στόχος είναι, σε περίπτωση ολικής καταστροφής και "εγκατάλειψης" του δανείου από τον πελάτη, να καλύψει το δάνειο που χορήγησε.
3)Τέλος, σπανίως τα συγκεκριμένα συμβόλαια περιλαμβάνουν κάλυψη του περιεχομένου του ακινήτου και βέβαια όχι μόνο για κινδύνους όπως ο σεισμός και η φωτιά αλλά και για κλοπή. Είναι γνωστό ωστόσο ότι οι περισσότερες από τις ζημιές που παρατηρούνται σε σπίτια ή σε μικρές επιχειρήσεις είναι ζημιές που αφορούν το περιεχόμενο ή ζημιές που προκαλούνται από κινδύνους που δεν προβλέπονται στην πλειοψηφία των συμβολαίων που έχουν προωθηθεί από το Bancassurance.
Πάραυτα, η «άγνοια» των τραπεζοϋπαλλήλων δεν δύναται να δημιουργεί προβλήματα καθώς υπάρχει η υποχρεωτική εκ του νόμου ασφαλιστική κάλυψη της επαγγελματικής ευθύνης του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή (στην προκειμένη περίπτωση του υπαλλήλου της τράπεζας, ο οποίος υποτίθεται πως λειτουργώντας νόμιμα διαθέτει ασφαλιστήριο επαγγελματικής ευθύνης για τις τυχόν ζημιογόνες συνέπειες εις βάρος του Ασφαλισμένου από λάθος ή παράλειψή του!
Η μη επαρκής ενημέρωση του Πελάτη για το τι σημαίνει Υπασφάλιση, ποιοι είναι ή θα έπρεπε να είναι οι Ασφαλιζόμενοι Κίνδυνοι καθώς και το Ασφαλιζόμενο Κεφάλαιο συνιστούν το αποκορύφωμα της επαγγελματικής ευθύνης!
Συμπερασματικά, ο τραπεζικός πελάτης “έχει το ακίνητο ασφαλισμένο” και κατά συνέπεια ο ίδιος είναι εξασφαλισμένος. Αν του συμβεί κάποια ζημιά, αυτό που χρειάζεται είναι ένας Εμπειρογνώμων Ασφαλίσεων και ένας καλός ενημερωμένος δικηγόρος!
Το ερώτημα, όμως, είναι ένα! Θέλετε σωστή και έξυπνη ασφάλεια από έμπειρους και εξειδικευμένους Ασφαλιστικούς Συμβούλους ή προτιμάτε να κάνει «κουμάντο» η κάθε τράπεζα στην περιουσία σας?
Πηγή: www.underwriter.gr
