Έχετε ακούσει πρόσφατα κάποιον να μιλάει για τη δουλειά του με έντονο ενθουσιασμό; Η δουλειά του, τον συναρπάσει και φαίνεται να αγαπάει αυτό που κάνει. Και, καθώς εξηγεί πόσο συναρπαστική είναι η δουλειά του, εμείς σκεφτόμαστε: "Πω πω, θα ήθελα να είχα και εγώ εκείνο το άπιαστο επίπεδο πάθους για την δουλειά μου."
Μερικές φορές όταν ακούμε αυτούς τους ενθουσιώδεις ανθρώπους να μιλάνε για το έργο τους, το μυαλό μας φυσικά αρχίζει να σκέφτεται τις αρνητικές πτυχές της δικής μας δουλειάς. Θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις περιόδους της καριέρας μας, όπου ήμασταν και εμείς εξαιρετικά παθιασμένοι με το έργο μας - αλλά καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο ενθουσιασμός ξεθώριασε. Και, ίσως μετά από αυτό το διάστημα, να σκεφτούμε ότι η δουλειά μας έχει γίνει βαρετή.
Φυσικά, "βαρετή" δεν είναι μια λέξη που όλοι μας θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε όταν περιγράφουμε την δουλειά μας. Αλλά, ας το αντιμετωπίσουμε. Το να βαρεθούμε συμβαίνει μερικές φορές. Στην πραγματικότητα, ένα πρόσφατο άρθρο στην "Psychology Today" μοιράζεται μια έρευνα που δείχνει ότι «... μεταξύ 30% και 90% των Αμερικανών ενηλίκων βιώνουν πλήξη σε κάποιο σημείο της καθημερινής τους ζωής, όπως και το 91% με 98% της νεολαίας». Είναι μια συνηθισμένη κατάσταση στην εργασία και την ζωή. Και όσο φρικτή μπορεί να είναι η πλήξη, και οι δυο θα συμφωνούσαν ότι είναι ένα εξαιρετικό μέρος να είμαστε - τουλάχιστον για λίγο, και μόνο αν μπορέσουμε να χειριστούμε σωστά την ανία που νιώθουμε.
Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές μελετούν τη σημασία της πλήξης στην καθημερινή μας ζωή και σταδιοδρομία. «Η έλλειψη πλήξης, θα μας άφηνε παγιδευμένους σε ανεκπλήρωτες καταστάσεις και θα μπορούσαμε να χάσουμε πολλές εμπειρίες και ανταμοιβές από συναισθηματικά, γνωστικά και κοινωνικά κομμάτια. Η πλήξη είναι μια προειδοποίηση ότι δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε και μια «ώθηση» που μας ενθαρρύνει να αλλάξουμε τους στόχους και τα έργα μας », γράφει ο καθηγητής Φιλοσοφίας Andreas Elpidorou στο Πανεπιστήμιο του Louisville. Βασικά, ο Elpidorou λέει ότι η πλήξη είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι έχουμε μείνει στάσιμοι, και ίσως έχουμε χάσει τον στόχο από τα μάτια μας και είναι καιρός να κάνουμε κάποιες αλλαγές.
Αυτό είναι κάτι που διαπιστώσαμε και εμείς ότι είναι αλήθεια. Σε όλα τα ταξίδια, τις συνεντεύξεις με ηγέτες των επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο και με την έρευνα που κάνουμε, έχουμε ακούσει κυριολεκτικά χιλιάδες ανθρώπους να μοιράζονται ιστορίες μαζί μας για το πώς και πόσο αγαπούν την δουλειά τους. Και τους ζητάμε συνεχώς να μας πουν από πού προέρχονται τα κίνητρά τους, τι τους ενέπνευσε και πώς σκέφτηκαν αυτές τις επαναστατικές ιδέες. Αυτοί οι άνθρωποι σπάνια απαντούν λέγοντας «βαρεθήκαμε». Ωστόσο, οι απαντήσεις τους συχνά σημαίνουν το ίδιο πράγμα με την πλήξη, για παράδειγμα, «απογοητεύτηκα από τον τρόπο που ήταν τα πράγματα» ή «συνειδητοποίησα ότι το προϊόν ή η διαδικασία ή η αντίληψή μας ήταν στάσιμα." Βασικά, αυτοί, η ομάδα τους, η εταιρεία τους, και ίσως ακόμη και τα συστήματά τους και τα προϊόντα τους, είχαν γίνει βαρετά.
Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι με τους οποίους έχουμε δει αυτούς τους ανθρώπους να ξεπερνούν την πλήξη και να επιτύχουν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Αγκαλιάστε το συναίσθημα της πλήξης.
Όλοι γνωρίζουμε πως είναι να βαριέσαι. Και η φυσική μας αντίδραση είναι να ελαχιστοποιήσουμε την αγωνία που μας δημιουργεί απλά μένοντας απασχολημένοι ή προσπαθώντας να βρούμε πράγματα για να αποσπάσουμε τον εαυτό μας. Αλλά δεν πρέπει να το προσπερνάμε τόσο γρήγορα. Αντ 'αυτού, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Εξετάστε γιατί αισθάνεστε έτσι. Τι είναι αυτό που σαν κάνει να μην αισθάνεστε ικανοποιημένος με την τρέχουσα εργασία σας; Αγκαλιάστε την ανία σας όχι αποφεύγοντάς την, αλλά με την απομάκρυνση σας από τις τρέχουσες ευθύνες. Κάντε διακοπές εάν είναι απαραίτητο για να σκεφτείτε πραγματικά τι επιθυμείτε να κάνετε και να επιτύχετε στην εργασία σας.
Σκεφτείτε τους άλλους.
Η πλήξη έρχεται συσκευασμένη με ένα έμφυτο στοιχείο εγωισμού. Αυτό βγάζει νόημα. Όταν βαριόμαστε, σκεφτόμαστε μόνο πόσο άσχημα είμαστε. Εστιάστε σε άλλα άτομα. Αρχίστε να σκέφτεστε πώς η δουλειά σας, ή τα πράγματα στα οποία θα μπορούσατε να εργαστείτε, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά τη ζωή των άλλων. Η έρευνά μας δείχνει ότι το 88% των βραβευμένων project αρχίζουν με την ερώτηση, "Τι θα μπορούσα να δημιουργήσω που άλλοι άνθρωποι θα αγαπούσαν;"
Μεγαλώστε την πρόκληση.
Οι ψυχολόγοι λένε ότι η μονοτονία είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες της πλήξης. Συχνά η φυσική μας αντίδραση στη μονοτονία είναι να επιδιώξουμε την εξωτερική διέγερση - νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε μια νέα δουλειά ή μια ώθηση ή κάποιον που θα μας εμπνεύσει ή θα μας κάνει να αισθανόμαστε ευχαριστημένοι για το έργο που έχουμε ήδη επιτύχει. Όμως, η πιο εύκολη θεραπεία για την μονοτονία προέρχεται από την εσωτερική μας διέγερση - ανεβάζοντας τον πήχη, προκαλώντας τον εαυτό μας να δημιουργήσει μεγαλύτερα αποτελέσματα και θέτοντας στόχους που μερικές φορές φαίνονται εκτός ορίων. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, όταν κάνουμε αυτά τα πράγματα, ακολουθεί η εξωτερική διέγερση που επιδιώκουμε (προαγωγές, έμπνευση και εκτίμηση).
Δείτε τα αποτελέσματα από πρώτο χέρι.
Αφού ολοκληρώσετε τα παραπάνω τρία βήματα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε τον αντίκτυπο που έχετε επιτύχει σε άλλους. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που επηρεάζονται από την δουλειά σας. Μπορεί να είναι πελάτες ή συνεργάτες ή μια συγκεκριμένη κοινότητα. Η πρόθεσή σας, ίσως να ήταν να δημιουργήσετε ένα αντίκτυπο που τους αρέσει, αλλά ποτέ δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε πραγματικά τον αντίκτυπο που έχετε στους άλλους έως ότου το δείτε από πρώτο χέρι. Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που πηγαίνουν και βλέπουν το έργο τους στην πράξη είναι 17 φορές πιο πιθανό να είναι παθιασμένοι με αυτό.
Επαναλάβετε μέχρι να βαρεθείτε ξανά.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά στην περίπτωση της πλήξης, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι θα ξανάρθει ... και ότι δεν είναι μόνο εντάξει, είναι πολύ καλό. Για άλλη μια φορά, θα ξέρουμε ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε μια αλλαγή, να προχωρήσουμε στην πρόοδο και να ανακαλύψουμε την επόμενη επιτυχημένη προσπάθεια, ιδέα ή πρόκληση.
Το να βαρεθείτε είναι ένα φρικτό συναίσθημα. Αλλά αν δεν υπήρχε η πλήξη, όλοι θα κολλούσαμε στον κόσμο της απόλυτης ομοιομορφίας, της στασιμότητας και της θαμπάδας. Και αυτό δεν είναι τόσο ελκυστικό.
Πηγή: www.forbes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου